De maand april begint kalm. Alle pups zijn in het paasweekend uitgevlogen en de berichten zijn fijn. Ze passen zich eenvoudig aan in de nieuwe situaties. Ik had ook niet anders verwacht, het waren alle zes hele stabiele pups van karakter. Het koste me dan ook moeite om er zelf niet één van te houden. Maar even het verstand voorop, honden verzamelen is niet zo moeilijk, maar het moet ook leuk blijven.

Ondertussen is het me wel duidelijk dat er met Suzan wat aan de hand is, niet dat haar buik heel hard groeit, gelukkig niet, maar wel dat het voller in de flanken is. Ook kan ze op haar manier geen harde brokjes meer eten *zucht*, en moet ze de nu geweekte brokjes die voorzien zijn van een beetje lekkers uit een blikje, haha, eerst rustig verwerken. Dat betekend dat ze na het eten een uur gaat slapen. Met het fietsen is haar tempo ook dramatisch. Na de eerste paar honderd meter is de gang er uit *zucht*. Suzan maakt er weer een heel eigen dracht van, haha.

Ze is nu op de helft en ziet er smakelijk uit. Het eten van brokjes heeft ze opgegeven *zucht* dus krijgt ze nu twee keer avondeten en een schijfje Energique er bij. Dit staat mevrouw wel aan, haha.

Alle onrust van overmatig testosteron bij de reuen is hier weer voorbij.

De mannen, Ivo en Scott, zijn weer hun gezellige ikje en de dames kunnen er weer bij.

Voor Aileen is een spannende tijd aangebroken. Zij is nu, op proef, naar Emmen om te kijken of ze het leuk vind om daar te wonen. Ik moet zeggen dat ik haar vreselijk mis, maar de groep is nu wel rustiger. Over een poosje hoor ik hoe het gaat en dan zien we wel weer.

Het fietsen doe ik nu maar even in twee porties, de snellen……Scott, Doutzen en Berber en de langzaam-aan-ploeg………Suzan. En Ivo lijdt mee, haha. Het is ook zijn schuld dat ze nu niet meer hard wil rennen, haha. Hij vind het niet erg hoor, als hij maar mee mag en dat doen we zeker.

Het is nu genieten met het weer, in de ochtend nog wat koel, maar daarna………heerlijk, dus snel de tuindeur open en dat vinden de honden heerlijk.

Ook het maaiseizoen is weer aangebroken. M’n zitmaaier heeft al weer de nodige uurtjes gedraaid. Eerst vonden de honden het maar niets, maar nu kijken ze er al weer niet naar om.

Op één van onze tochtjes vonden ze een dode haas in de berm naast het fietspad. Hij was al een poosje overleden dus kwam er een vreselijke geur af. Voor de honden onweerstaanbaar. Gelukkig zag ik een dikke tak. Daar heb ik hem wat op gemanoeuvreerd en toen in de sloot gekieperd. De week er na stonden ze telkens stil en deden een poging om hazenparfum op hun rug te wrijven, haha.

Ook kwam deze maand een volle broer van Doutzen op bezoek. Aangezien Ivo niet gesteld is op andere reuen op zijn erf, haha, mocht hij er niet bij zijn. Hij was samen met Suzan, dat was voor haar te druk. En in de vroege avond kwamen de IJsjes uit Pieterburen nog even langs om in de tuin te rennen. Bij het weggaan dacht één van de ijslanders…………..ik ga nog even verder rennen, haha. Ze vloog over het land, door de sloot en weg was ze. Achter de eenden en kraaien aan. Tja, dan sta je daar met je goede gedrag en zie je haar verdwijnen in de verte. Goede raad was duur, het baasje bleef fluiten en bij de auto, voor het geval ze terug zou komen en ik ben in mijn auto gestapt en achter de ontsnapte boef aan gegaan. Uiteraard eerst nergens te bekennen, wel zag ik de reeën en de hazen over de landerijen rennen maar zonder ijslander achter zich aan, gelukkig.

Toen ik terug ging zag ik een jongeman in het veld stil staan en een akker op lopen. Dat is geen normaal gedrag dus daar maar heen. En ja hoor, daar stond een boef met de tong op de grond te hijgen. Ze wilde niet bij de jongen komen maar wel bij mij. Dus snel opgepakt en in de auto gezet, haha.

De honden hebben op het eind van de maand ook nog een paar keer hun vriendinnetje Daisy een dagje op visite gehad. Dan hebben ze een lol in huis en in de tuinen. Dat kleine ding kan zo razendsnel rennen.

Voor de rest zijn we ons aan het voorbereiden voor wat Suzan ons gaat brengen. Ze is nog steeds lekker fris, alleen het eten wordt wat minder. Nu is ze ook wel een klein beetje een verwend trutje, hihi, die precies weet wat ze wil.

En dat zijn geen brokjes, maar wel pens. Oke, dan pens. Als ze daar wat op uitgekeken is dan maar een poosje schijven van Energique. Dat duurt ook niet zo lang en dan wil ze graag een eitje er over heen. Na een paar dagen is ze zat van het eitje en wil ze graag wel weer een paar brokjes *zucht*.

En dat moet ik allemaal maar raden, haha. Inmiddels kan ik haar goed lezen en heb ik altijd twee soorten in de aanbieding. Veel wil ze niet, maar een beetje. Soms, soms is het net een prinses op de erwt.

Enfin, deze maand is weer voorbij. Ik ben benieuwd wat de volgende maand ons gaat brengen.

Tot dan…………………