De donkere dagen van december zijn aangekomen. Ook het weer speelt mee. Het is wisselend koud, nat en dan ineens een dag de zon. Met andere woorden…………..niet mijn weer, haha.

De honden maakt het niets uit, die genieten van ieder weer alleen als het regent dan willen ze niet mee te fietsen. Heel verstandig want daar wordt je enkel nat van en is niet lollig.

Voor Fiona had ik een leuk uitje gepland. Mee naar de show in Leeuwarden om er eens aan te snuffelen. Zo, dat was me wat. Eerst moest ze zo nodig tegen alle honden blaffen. De haren op de rug stonden als een karper overeind, haha, en ze had geen staart meer. Maar na een kwartiertje was ze er van overtuigd dat ze niet opgegeten werd en dat ik er ook was, haha. Toen zag ze ergens een cardigan lopen en ineens was ze alles vergeten, borstel naar beneden en staart omhoog. Vanaf dat moment marcheerde ze frank en vrij door de zalen, tussen alle mensen en honden door. Wat was ik trots op het kleine ding want ze moest het alleen doen, geen van de andere honden was mee om haar te steunen. En toen kwam ook direct de ware aard weer boven, iedereen moest begroet worden en kinderen helemaal, kreun. Wat heeft ze die dag veel geleerd want als je niet in een stad woont zie je minder honden en zeker geen honden die groot zijn, lang haar hebben, krullende vacht of helemaal geen haar. En dan in het formaat van klein naar reusachtig groot.

En toen werd het Sinterklaas-dag. Voor Ivo en Doutzen was er een kadootje, haha, zij mochten mee naar Drachten voor de ECVO-test. Het was hondenweer maar in de groene kikkerauto zitten we droog. De beide honden waren aardig beledigd dat ze iets om de nek kregen waaraan ik vast zat, haha. Maar ja, het kan niet anders. Bij de laatste afslag naar de snelweg A-7 toe was de weg afgesloten, oeps. Maar ik moest er toch langs en omdat de bewoners er ook langs moeten ben ik er toch overheen gegaan. Met klotsende oksels heb ik kilometers lang de pilonnen getrotseerd op de helft van de weg. Gelukkig kwam er geen auto van de andere kant dus ging het prima, hihi. Toen was het nog maar even voor we in Drachten waren. Eerst even lekker met de honden gelopen in de regen en dan naar binnen om te druppelen. Voor Ivo was het al gewoon maar voor Doutzen allemaal nieuw. Dan is het toch fijn dat ze zo sociaal zijn. Ze blijven doodstil staan terwijl de assistente de druppels in de ogen laten glijden. Nu moesten ze nog even wachten maar daar is altijd wel wat te zien en ook andere honden. Aangezien mijn honden niet bang zijn voor een dierenkliniek of dierenarts hadden ze de grootste pret. Het was weer heel gezellig. Eenmaal binnen deden ze beide of het de normaalste zaak van de wereld was dat ze op de tafel stonden en in de ogen gekeken werden. De oogarts was heel tevreden, mooie oogjes kregen ze als predikaat. En dus mogen ze bij de volgende loopsheid een feestje vieren. De terugweg heb ik toch maar een andere route genomen, haha, want nu wist ik dat de weg er uit ligt.

Deze maand kwam ook het bericht dat Ivo weer papa geworden is, niet dat hem dit veel kan schelen, maar deze keer van een compleet elftal, haha. Lacey komt uit een hele vruchtbare lijn. In feite is ze zo gefokt dat ze genetisch een volle zus is van mijn Doutzen, die overigens ook uit een nest van elf komt.

Het weer gaat nu wat op en af hier, dus als het droog is stappen we weer op de fiets en gaan we een lekker ritje maken. Ook Fiona mag nu een paar keer in de week mee te fietsen. Ze is een echte slimmerik en weet dan ook al precies hoe het werkt. Nog een paar keer en dan hoeft ze helemaal niet meer aan de riem als we weg gaan. En er was deze maand ook nog een verjaardagshond ons…… Scottje blies twee kaarsjes uit deze maand. De tijd met deze pretletter gaat weer veel te snel.

De tweede ronde voor de oogarts was twee weekjes later. Nu met Scott en Berber er naar toe. Voor Berber was het de eerste keer. Scott was vorig jaar ook al geweest. Het was weer een feestje in de wachtkamer. Ze zagen van alles en we kwamen ook nog oude bekenden tegen, haha, hoe krijg je het voor elkaar. Dus gezelligheid ten top. De oogarts was weer heel blij met wat ze zag. Mooie oogjes en de jeugd gedroeg zich ook weer prima. Dus deze laatste hobbel is ook genomen want ook dit span mag een feestje vieren als Berber loops wordt. Dit jaar laat ik de beide dames in het voorjaar dekken zodat ik heerlijk in de zomer pups heb.

Het is toeval dat de kleuren bij elkaar passen want de brindles wordt een span en de driekleuren ook. Uit de driekleuren komt een volledig driekleur nest maar bij de brindles is kans op brindle, rood en driekleur. We gaan het beleven. Ik heb er nu al zin in.

Aan het eind van de maand is hier een ent ronde gehouden, haha, de mannen waren aan hun jaarlijkse prik toe en Fiona kreeg haar rabiës enting. Tuurlijk geen traantjes want het zijn flinkerds.

De jongens Ivo en Scott kunnen de laatste tijd niet meer zo goed door één deur, ook letterlijk. Het is ook niet handig om twee dekreuen bij de dames te hebben maar soms gaat het niet anders.

Nu gaat het dus eigenlijk niet meer. Om meer rust in te bouwen is het goed dat Ivo geplaatst gaat worden in een ander passend huis. Hij is een dikke schat maar houd niet van andere reuen met ballen.

Er zonder is geen enkel punt, dames ook niet. Ik zoek dus voor hem een huis hier wel in het noorden want hij blijft als dekreu inzetbaar.

Daar kunnen prima andere honden zijn, kleine rassen, maar dan teefjes of gecastreerde reuen. Hij is gek op mensen en kinderen. Kan prima alleen zijn en overal mee heen. Met poezen staat hij niet op goede voet. Hij is heel gehoorzaam en een echte lieverd.

Ik moet er ook niet aan denken dat hij hier niet meer woont, maar het is verstandig en beter voor alle honden hier. Ik wacht gewoon even af wat er op mijn pad komt, haast heeft het niet.

Voor 2024 is dit het laatste bericht uit Eenrum. Vanaf deze kant wens ik alle lezers dan ook een fijne jaarwisseling toe en vooral een gezond en goed 2025.