November 2024
En voor je het weet is de maand van Sint Maarten alweer gekomen. Op het moment is het weer nog fraai en groeit het gras nog steeds waardoor ik op de eerste dag van de maand het gras maar weer eens gemaaid heb. Dit vond Fiona zo lollig dat ze spontaan rondjes ging rennen over het vers gemaaide gras. Iedere keer als ik weer een strook maaide ging ze er in rengalop overheen, enkel over het gemaaide, haha, en toen was ze weer een groen-poot-cardigan.
Inmiddels is de baby wel een beetje baby-af. Fiona is nu zes maand jong en mocht voor het eerst mee met de fiets. Keurig liep ze aan de rechterkant en grote zus Berber voorop. Toen we bij het fietspad door de landerijen waren heb ik haar los gelaten. En zoef……. daar ging ze, haha, achter Berber aan.
Heel kalm ben ik doorgefietst waarbij de zusjes telkens het tempo bepaalden. En natuurlijk verspilde Fiona haar energie, haha, door telkens weer naar mij toe te gaan. Berber niet, die weet precies hoe het werkt. En na ongeveer 700 meter zag ik dat het tempo bij Fiona vertraagde. Daar hebben we een paar minuten omgelummelt en ondertussen Berber even gekamd. Toen ging het in een langzamer tempo weer terug. En de jongedame was tevreden maar ook uitgeteld, haha. Het begin is er.
Na een weekje is ze weer met Berber op pad geweest. Nu verspilde ze haar energie al minder. Maar we doen het kalm aan, ze is nog maar zes maandjes. Één of twee keer in de week volstaat.
Op een mooie dinsdagmiddag kwam buurmeisje Lady weer eens over het fietspad aangelopen. Toen ik naar het tuinhek ging om haar binnen te laten kwam ze van de autoweg! Het is tot nu toe altijd goed gegaan maar ooit mislukt het. Daarom haal ik haar dan wel in de tuinen en na het spelen in huis tot het baasje ze komt halen. Het is een uitermate lieve look-a-like Labrador. Zit geen kwaad in en ze geniet echt van het op visite gaan.
Intussen is het weer volledig omgeslagen, het hagelt, sneeuwt en regent tegelijk. Totaal niet mijn weer en ook niet leuk voor de honden.
Door de harde wind gaan we minder vaak met de fiets weg, als compensatie ga ik dan met ze achter op het land lopen en dan hebben ze ook reuze pret. Meestal moet Scott er aan geloven, zucht, zowel Doutzen als Fiona hebben hem als lijdend voorwerp aangemerkt. Met aan iedere kant zo een tante moet hij dan zien weg te komen. Als het niet lukt hangen ze hem direct in z’n kraag. Lukt het wel dan volgt er een race partij waarbij hij enkel gestopt kan worden als één van beide hem aan z’n staart gaat hangen, haha.
Daarna is het opdrogen in de schuur en dan weer lekker op de vloerverwarming verder drogen.
Van mij mag het morgen weer zomeren.
Helaas is zomeren wens-denken, hihi, dus maar in de middag een poosje met de honden achter op het land. Het is niet ideaal maar wel fijn dat ze toch nog een tijdje overdag hun ‘ei’ kwijt kunnen. Vanmiddag was het ook weer zo ver, tussen de hagelbuien door maar even uitwaaien. Intussen kijk ik of mijn nieuwe aanplant niet helemaal verzuipt in het water. Totdat ik ineens ‘plons’ achter mij hoorde. Tja, er was eentje te water gegaan. Grote lol, het was de baby, Fiona die met forse slagen door de sloot zwom. Uiteraard richting talud. Het kroos lag op haar rug, haha. Die was natuurlijk met haar nieuwsgierige neus te ver naar beneden gelopen en toen……ploep, haha.
Ik ben haar halverwege tegemoet gegaan, haar bij het nekvel gepakt en het talud opgeholpen, grijns. En toen nog het ergste……….de andere honden gaven haar op de kop. Ze begreep er niets van. Dus die heb ik eerst maar tot de orde geroepen. En wat is het dan heerlijk om honden te hebben die zo goed als droog uit het water komen. Even de handdoek er over en er onderdoor en alles is weer droog. Ze worden niet eens nat tot op de huid. Fiona is weer een ervaring rijker en ik een lachbui.
Een paar dagen later was het tijd om de Sint in Eenrum binnen te halen. Omdat er zes kleinkinderen bij de intocht waren is het leuk om met mijn twee jongste honden dit evenement ook te bezoeken.
Dus togen we op pad en Scott en Fiona gingen mee. Zij geloven nog in de Sint, denk ik, hihi.
Fiona dacht dat ze in de hemel beland was, allemaal kindjes. En die kindjes daar is ze verzot op. Helaas niet alle kindjes op haar en zeker niet als ze heel enthousiast is. Gelukkig waren haar eigen kindjes er ook en dus kon ze al haar liefde aan hen kwijt, plus nog een aantal die ook aan honden gewend waren. Ook Scott genoot en zeker toen hij zijn twee favorieten, Eva en Stijn, in de gaten kreeg. Na een uurtje volop van de intocht te hebben genoten, pepernoten van de grond hebben gesnoept zijn we kalm aan richting auto gegaan. En daar kwam de stoet nog eens langs, op weg naar de zaal waar de kinderen bij de Sint konden komen. De beide boefjes waren er wel klaar mee, ik ook, en dus zijn wij voor de koffie naar huis gegaan, haha.
Aan het eind van de maand was er drie dagen show in Leeuwarden. Omdat dit dicht bij is, uurtje rijden, had ik Scott ingeschreven op de vrijdag. Daar haalde hij een 1e ZG met een fraai keurrapport. Van Ivo waren er twee nakomelingen en zij werden beide met een Uitmuntend beoordeeld.
We hebben het die dag heel gezellig gehad, heerlijk oude bekenden gezien, veel gebabbeld en lekker sociaal bezig geweest. En natuurlijk aan het eind van de dag nog de nodige lekkertjes gescoord voor de honden. En voor Ivo een nieuwe mand want zijn oude was versleten. Kortom, het was nog lang onrustig in Leeuwarden, hihi.
Ik ben benieuwd wat de laatste maand van het jaar ons weer brengt, tot dan………………..
